Computergebaseerde kunst is één van de meest efemere kunstvormen. Niet alleen de mediabestanden raken snel in onbruik, maar ook de software-, hardware- en besturingssystemen die nodig zijn om de bestanden af te spelen kennen een korte levensduur. Systemen die vandaag worden gebruikt, worden op een paar jaar tijd een technologie uit het verleden waardoor een belangrijk computergebaseerd werk mogelijk tot een vroegtijdige dood wordt veroordeeld.
Wereldwijd werken kunstenaars, programmeurs, archivarissen en conservators samen om strategieën te ontwikkelen voor de bewaring van deze kunstvorm. Een aantal grote initiatieven behandelen vraagstukken rond het documenteren,de authenticiteit, het bewaren van de intentie van de kunstenaar en andere kritische zaken. Maar de bewaring van computergebaseerde kunst is nog steeds een jong onderzoeksterrein. Hoewel ze gebaseerd is op praktijken en inzichten die reeds decennialang gebruikt worden door kunstconservators, heeft digitale preservering niet altijd duidelijk gedefinieerde standaarden en best practices. Dit heeft deels te maken met de nieuwheid van het medium, en deels met de zeer grote verscheidenheid aan werk die onder de noemer ‘computergebaseerd’ valt.
De tekst die volgt kan daarom niet gezien worden als een document voor ‘best practices’ in de strikte zin van het woord. In dit veld van preservering bestaan er geen afgebakende richtlijnen of ‘musts’, enkel basisprincipes die kunnen helpen om voor elke situatie de beste strategie te bepalen. Dit document is een work in progress dat ontwikkeld werd om de fundamentele problemen waarmee deze kunstwerken ons confronteren aan het licht te brengen, en om de meest recente onderzoek uit het veld samen te brengen.